Mam taką książkę z roku 1989 o grafice komputerowej. Jest to jedna z tych książek, której treść jest aktualna również dziś, a jednocześnie rzadko spotykana w nowych pozycjach. Jest tam przedstawiona twarz w porównaniu dwóch rozdzielczości - niskiej i wysokiej. Aby grafika odwzorowywała realny obraz użyto ditheringu. W tamtych czasach przy ograniczeniach, metoda robiła na mnie ogromne wrażenie. Ostatnio wróciłem do niej i zrobiła jeszcze większe wrażenie.

Jeśli nie odróżniasz metra od centymetra, albo masz problem z procentami, to dzisiejszy wpis jest dla Ciebie. Nawet jeśli masz miarkę w oku, to również. I choćbyś był krawcem i zmierzył tysiąc mankietów. Wtedy też.

Chcąc się upewnić co do naszej nieomylności nie wystarczy nam czasem sucha odpowiedź twierdząca. Chcemy aby nasz zmysł słuchu przyjemnie łaskotały piękne słówka. Każdy chciałby usłyszeć: "Hej! Kolego, jesteś jedynym na świecie, który ma rację!", albo "Droga Koleżanko! Chylę czoła przed Twoją mądrością!". Czy Constraint Validation API będzie tym, który szepnie parę ładnych słów?

Pamiętasz przygody Brudnego Harry'ego związane z utratą danych podczas przeładowywania... nie, nie broni, formularza? Okazało się, że od ostatniego wpisu Harry się wycwanił i kontroluje formularz łypiąc okiem ze swojego hamaka. Przymyka oko wtedy, kiedy dane w formularzu nie uległy zmianie. Zrywa się wtedy, kiedy ktoś w nich grzebał i chce uciec z formularza bez zapisu.

Pamiętasz czasy przygotowywania prac do szkoły lub na studia? Justowanie to było coś! Każdy chciał mieć wyjustowaną pracę. Wszystko było ładnie pięknie dopóki nie zdarzyła się sytuacja, kiedy cztery wyrazy rozstrzeliły się na szerokość całej strony. Wtedy nie było to zjawisko pożądane. Dziś wręcz przeciwnie - z pełną premedytacją wykorzystamy właściwości dziur.

Baczność! Informuję Czytelników, że dzisiejszy wpis to nie będą przelewki. Nie będziemy podziwiać ładnych efektów siedząc przed komputerem, ale będzie to prawdziwa strzelanina na polu walki. Kto odważny niech wystąpi z szeregu. W dół czytaj!