Nie wiem kto jest autorem chińskiego przysłowia sparafrazowanego w tytule wpisu, ale gdyby żył dziś, w epoce komputerów, minimalizacji i wszędobylskiej optymalizacji, to pewnie właśnie takie zmodyfikowane powiedzenie przyszłoby mu do głowy. Pogadamy dziś o background-image dla obrazka, pseudometodzie na złodziei oraz karuzeli, czyli nieskończenie przewijanym sliderze.

Dzisiejszy wpis będą sponsorować dwa powiedzenia: "Kto pierwszy ten lepszy" oraz "Last but not least". Choć są raczej antagonistami, to jak mawiają ludzie: punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, więc obydwa będą dziś wiodły prym. Może nie jednocześnie, ale raz jedno, a raz drugie. Będzie o sortowaniu wierszy tabeli, ale nie takim zwykłym - przecież byłoby nudno.

Niektórzy mówią, że cokolwiek by się nie stało, winni są temu cykliści. To o czym dziś piszę wiąże się z cyklistami wyłącznie poprzez etymologię. Oczywiście nie ponoszą oni jakiejkolwiek winy w tej sprawie, więc jeśli i Ty jesteś zapalonym rowerzystą, a jednocześnie fanem programowania, to myślę, że bez obaw i z przyjemnością zapoznasz się z wpisem. Pompuj dętkę i zaczynamy!

Ten kto chodził do przedszkola ma pewnie zdjęcie grupowe, na którym stojąc przed przebierańcem w stroju Św. Mikołaja, szczerzył zęby w stroju wróżki lub prężył pierś w stroju kowboja robiąc za mistrza pierwszego planu. Dziś już jako trochę starsi zajmiemy się podobnym efektem - sprawiania wrażenia, że mniejszy element zajmuje całą szerokość strony, pomimo, że mieści się w rodzicu i obydwoje wcale tacy szerocy nie są.

Nudny miting? Jesteś sam na ołpenspejsie? Nie chce Ci się pracować nad nowym asajmentem? Musisz coś zrobić trzy rzeczy asap, a w tym czasie przeczytać 12 erdżent maili? Gra Vegetab jest dla Ciebie. Nie wymaga instalacji. Możesz grać na pracowniczym komputerze udając, że przeglądasz najnowsze wieści z rynków finansowych. Vegetab - gra dla chłopów i dla bab. Dziś na luzie, bez teoretyzowania.

Mam taką książkę z roku 1989 o grafice komputerowej. Jest to jedna z tych książek, której treść jest aktualna również dziś, a jednocześnie rzadko spotykana w nowych pozycjach. Jest tam przedstawiona twarz w porównaniu dwóch rozdzielczości - niskiej i wysokiej. Aby grafika odwzorowywała realny obraz użyto ditheringu. W tamtych czasach przy ograniczeniach, metoda robiła na mnie ogromne wrażenie. Ostatnio wróciłem do niej i zrobiła jeszcze większe wrażenie.