Kilka miesięcy wstecz trafiłem na... efekt, plugin, kontrolkę, w sumie trudno nazwać czym jest comparison slider. Jego działanie objawia się tym, że w jego oknie widzimy dwa obrazy, które rozdzielone są suwakiem. Po lewej stronie suwaka widzimy lewy obraz, a po prawej... W zależności od przesunięcia suwaka wyłania się większa część danej połówki. Tak więc trafiłem i zapomniałem. Parę dni temu przypomniałem sobie o tym efekcie i postanowiłem go odtworzyć w CSS, wpierw wyszukując czy ktoś już tego nie dokonał.

Nie wiem kto jest autorem chińskiego przysłowia sparafrazowanego w tytule wpisu, ale gdyby żył dziś, w epoce komputerów, minimalizacji i wszędobylskiej optymalizacji, to pewnie właśnie takie zmodyfikowane powiedzenie przyszłoby mu do głowy. Pogadamy dziś o background-image dla obrazka, pseudometodzie na złodziei oraz karuzeli, czyli nieskończenie przewijanym sliderze.

Dzisiejszy wpis będą sponsorować dwa powiedzenia: "Kto pierwszy ten lepszy" oraz "Last but not least". Choć są raczej antagonistami, to jak mawiają ludzie: punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, więc obydwa będą dziś wiodły prym. Może nie jednocześnie, ale raz jedno, a raz drugie. Będzie o sortowaniu wierszy tabeli, ale nie takim zwykłym - przecież byłoby nudno.

Niektórzy mówią, że cokolwiek by się nie stało, winni są temu cykliści. To o czym dziś piszę wiąże się z cyklistami wyłącznie poprzez etymologię. Oczywiście nie ponoszą oni jakiejkolwiek winy w tej sprawie, więc jeśli i Ty jesteś zapalonym rowerzystą, a jednocześnie fanem programowania, to myślę, że bez obaw i z przyjemnością zapoznasz się z wpisem. Pompuj dętkę i zaczynamy!

Lato w pełni, więc możemy się pokusić o połączenie przyjemnego z pożytecznym. Będziemy prawie robić psikusy, czyli rzucać wodorostami w upatrzoną najładniejszą dziewczynę (lub chłopaka) i uciekać gdzie pieprz, albo choćby trzcina rośnie. Co prawda bardziej przyjemne będzie to dla nas, a nie dla naszego celu, ale jak powiedziałem, będzie to prawie psikus. Tak naprawdę będziemy chcieli dwa analogicznie działania przenieść na płaszczyznę programowania.

Ten kto chodził do przedszkola ma pewnie zdjęcie grupowe, na którym stojąc przed przebierańcem w stroju Św. Mikołaja, szczerzył zęby w stroju wróżki lub prężył pierś w stroju kowboja robiąc za mistrza pierwszego planu. Dziś już jako trochę starsi zajmiemy się podobnym efektem - sprawiania wrażenia, że mniejszy element zajmuje całą szerokość strony, pomimo, że mieści się w rodzicu i obydwoje wcale tacy szerocy nie są.